සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනය සහ විශේෂ අධ්‍යාපනය එකිනෙකට වෙනස් අංශ දෙකක් ලෙස හඳුන්වා දුන්නද විශේෂ අධ්‍යාපනය සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනය ඔස්සේ ගමන්
කරන විෂය ධාරාවකි.විශේෂ අවශ්‍යතා සහිත දරුවන් එනම් අධ්‍යාපනික අවශ්‍යතා සපුරාලීම සඳහා අමතර සේවාවන්,ආධාරක වැඩසටහන්,විශේෂ ස්ථානගත කිරීම හෝ පරිසරය වැනි විශේෂ පහසුකම් සැපයීමට අවශ්‍ය දරුවන් ජීවත්වන්නේ ද සාමාන්‍ය පුද්ගලයන් ජීවත්වන ලෝකයෙහි ම ය.
මේ නිසා සාමාන්‍ය පුද්ගලයින් ඉගෙන ගන්නා විෂය ධාරාව විශේෂ අවශ්‍යතා සහිත දරුවන් ද ඉගෙන ගත යුතුය.මෙහි විශේෂත්වය වනුයේ විශේෂ අධ්‍යාපන අවශ්‍යතා සහිත සිසුන්ට මෙම විෂය ධාරාව ඉගැන්වීම සහිත විශේෂ ක්‍රමවේද,විශේෂ පහසුකම්,ඒ පිළිබඳව පුහුණු වූ වෘත්තිකයන් විසින් විශේෂ ක්‍රමවේද භාවිතා කරමින් ඉගැන්වීම සිදු කරනු ලබයි.
විශේෂ අධ්‍යාපනය සහ සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනය අතර ඇති ප්‍රධාන වෙනස්කම නම් විශේෂ අධ්‍යාපනය විශේෂ අවශ්‍යතා සහිත දරුවන් සඳහා නිර්මාණය කර ඇති වෙනම අධ්‍යාපන ක්‍රමයක් වන අතර සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනය ලබා දෙන්නේ ශාරීරිකව හෝ මානසිකව අඩු අභියෝග සහිත සාමාන්‍යයෙන් සංවර්ධන වන සිසුන් සඳහාය.
විශේෂ අධ්‍යාපන ගුරුවරුන් එක් එක් සිසුන්ගේ අවශ්‍යතාවයන්ට සරිලන පරිදි තම පාඩම් සැලසුම් කළ යුතු අතර එක් එක් සිසුන් කෙරෙහි අවධානය යොමු කළ යුතුය.ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන කාර්යය වන්නේ විශේෂ අවශ්‍යතා සහිත සිසුන්ගේ සහභාගිත්වය පහසු කිරීම සඳහා සහය සහ උපදෙස් ලබා දීමය. එපමණක් නොව විශේෂ අධ්‍යාපනය සෑම විටම සාම්ප්‍රදායික පන්ති කාමරය තුළ සිදු නොවේ.විශේෂ අධ්‍යාපන ගුරුවරයකුට සාම්ප්‍රදායික පන්ති කාමරයෙන් පිටත සිසුන් සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීමේ හැකියාව තිබිය යුතුය. විවිධ සේවා පරිසරයන් විශේෂ අවශ්‍යතා සහිත සිසුන්ගේ විවිධ අවශ්‍යතා සපුරාලීමට ඉඩ සලසයි.
සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනය මෙන්ම විශේෂ අධ්‍යාපනය තුළ ගුරුවරුන් විවිධ ක්‍රම භාවිතා කරයි.මෙම ක්‍රම උපාය මාර්ග වෙනස් කිරීම් හෝ ඉගෙනීමෙහි භාවිතයට අවශ්‍ය තාර්කික සහ ප්‍රායෝගික අනුවර්තනය කිරීම් විය හැකිය.එහිදී සිසුවා එකම අන්තර්ගතය ඉගෙන ගන්නා නමුත් වඩාත් ප්‍රවේශ විය හැකි ආකෘතියකින් වෙනස් කිරීම සහ ඉගැන්වීමේ ද්‍රව්‍ය සරල කිරීම සඳහා සකස් කරයි.නිදසුනක් ලෙස නවීකරණය කරන ලද විශේෂ අධ්‍යාපන පද්ධතිය තුළ විශේෂ අවශ්‍යතා සහිත සිසුන්ට සාමාන්‍ය සිසුන්ට වඩා අඩු තොරතුරු අවශ්‍ය විය හැකිය.අඩු අභියෝග සහිත සිසුන්ට සාපේක්ෂව සරල සහ කෙටි අභ්‍යාස හෝ පැවරුම් ලබාගත හැකිය.තවද විශේෂ අවශ්‍යතා සහිත සිසුන් ට වෙනත් සිසුන්ට නොමැති තාක්ෂණික උපකරණ භාවිතා කළ හැකිය.මන්දගාමි ඉගෙනුම් වේගයක් සහිත සිසුන්ට පවා ඔවුන්ගේ ප්‍රශ්න තේරුම් ගැනීමට පහසුකම් සැලසීම සඳහාත් පැවරුම් සඳහාත් අමතර කාලයක් ලබා ගත හැකිය.
සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනය යනු සාමාන්‍යයෙන් වර්ධනය වන දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනික අත්දැකීම් විස්තර කිරීමට බොහෝ විට භාවිතා වන යෙදුමකි.එමෙන්ම මානසිකව, ශාරීරිකව, චිත්තවේගීයව, හෝ සමාජීය වශයෙන් අඩු අභියෝග සහිත දරුවන්ය. විශේෂ අධ්‍යාපන ක්‍රමයට සාපේක්ෂව සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනය සාමාන්‍ය පන්තිකාමර සිසුන්ගේ අවශ්‍යතා සපුරාලීමට සැලසුම් කර ඇත. එබැවින්, සාමාන්‍ය අධ්‍යාපන පන්තිකාමරය තුළ තනි පුද්ගල ළමා කේන්ද්‍රීය ප්‍රවේශයක් නොපෙනේ.
සාමාන්‍ය අධ්‍යාපන ගුරුවරයාගේ වගකීම කෙරෙහි අවධානය යොමු කරමින්, ඔහුගේ/ඇයගේ ප්‍රධාන කාර්යභාරය වන්නේ ආරක්ෂිත පන්තිකාමර පරිසරයක් තුළ සාමාන්‍ය විෂයමාලා සහ උපදේශන ප්‍රතිඵල සැලසුම් කිරීම, සැලසුම් සකස් කිරීම සම්බන්ධීකරණය කිරීම, ලේඛනගත කිරීම සහ ඇගයීමයි. කෙටියෙන් කිවහොත්, ඔවුන්ගේ සාමාන්‍ය පන්ති කාමර සිසුන්ගේ සංවර්ධනය, ක්‍රියාත්මක කිරීම සහ ඇගයීම සඳහා ඔවුන් වගකිව යුතුය.
මීට අමතරව, සාමාන්‍ය අධ්‍යාපන පන්තිකාමරවල සිසුන්ට බොහෝ විට සම්පූර්ණ කණ්ඩායම් උපදෙස් ලැබේ. ඉගැන්වීමේ ක්‍රමවලට දේශන, ලිවීම, සාකච්ඡා, කණ්ඩායම් ව්‍යාපෘති, සිද්ධි අධ්‍යයන සහ ස්වාධීන ශිෂ්‍ය ව්‍යාපෘති ඇතුළත් වේ.
අධ්‍යාපනඥයන්, ශාස්ත්‍රීය අන්තර්ගතයන්, ඉගැන්වීමේ විවිධ ක්‍රම සහ භෞතික සැකසුම යන විශේෂ සහ සාමාන්‍ය අධ්‍යාපන පද්ධති දෙකටම ඇතුළත් වේ.
එපමණක් නොව,ඇතැම් අවස්ථාවල විශේෂ අධ්‍යාපනය සහ සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනය යන දෙකම ප්‍රධාන ධාරාවේ පන්ති කාමරය තුළ සිදුවිය හැකිය.
ඔවුන්ගේ අධ්‍යයන අන්තර්ගතයේ සමානකම් සොයාගත හැකිය.
විශේෂ අධ්‍යාපන පන්ති කාමරයක් අනුවර්තනය කිරීම සහ වෙනස් කිරීම වැනි උපදේශන උපාය මාර්ග භාවිතා කරයි. සියලුම සිසුන් එකම විෂය නිර්දේශය සහ උපදෙස් අනුගමනය කරන සාමාන්‍ය පන්ති කාමරය තුළ මෙය නොපෙනේ.
සාමාන්‍ය අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ මෙන් නොව, විශේෂ අධ්‍යාපන ක්‍රමය තුළ තනි පුද්ගල ළමා කේන්ද්‍රීය ප්‍රවේශයක් ක්‍රියාත්මක වේ.
විශේෂ අධ්‍යාපන අවශ්‍යතා සහිත දරුවන්ගේ සංවර්ධනය විය යුතු අංශ සංවර්ධනය කරමින් දරුවන් තුළ ඇති හැකියාවන් තවදුරටත් ඔපමට්ටම් කරමින් ඉතා ඉක්මනින් සාමාන්‍ය පංති කාමරයක ඒකීයකරණය කිරීම විශේෂ අධ්‍යාපන ඒකක මගින් සිදුකරනු ලබයි.
විශේෂ අධ්‍යාපනය නවතම ප්‍රවණතාවයක් වන්නේ අන්තර්කරණ අධ්‍යාපනයයි.විශේෂ අධ්‍යාපන අවශ්‍යතා සහිත දරුවන්ට අවශ්‍ය පසුකම් සපයමින් එම දරුවන් පළමු ශ්‍රේණියේ සිට ම සාමාන්‍ය පංති කාමරය තුළ ඉගෙනුම් ලැබීම අන්තර්කරණ අධ්‍යාපන ලෙස සරලව හැඳින්විය හැක.
කෙටියෙන් කිවහොත්, සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනය සහ විශේෂ අධ්‍යාපනය අතර ඇති ප්‍රධාන වෙනස නම් සාමාන්‍ය අධ්‍යාපනයට සාමාන්‍යයෙන් සංවර්ධනය වෙමින් පවතින, අඩු අභියෝගාත්මක සිසුන්ගේ අධ්‍යාපන අත්දැකීම් ඇතුළත් වන අතර විශේෂ අධ්‍යාපන ක්‍රමය මානසික, ශාරීරික, චිත්තවේගීය හෝ සමාජීය වශයෙන් බාධා ඇති සිසුන්ගේ අවශ්‍යතා සපුරාලයි. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ඔවුන්ගේ ඉගෙනුම් ක්‍රියාවලිය මන්දගාමී වේ. කෙසේ වෙතත්, අධ්‍යාපන ක්‍රම දෙකම සිසුන්ට නිසි අධ්‍යාපනයක් ලබා දීම, ඔවුන්ගේ විවිධ ඉගෙනුම් විලාසයන් සහ වේගයන් සපුරාලීම අරමුණු කරයි.
(ගීත් විනුර උබේසිංහ)නිදහස් ලේඛක
හාපිටිගම් ජාතික අධ්‍යාපන විද්‍යා පීඨය මිරීගම
