'ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමට' ජනාධිපතිවරයාගෙන් අතිවිශේෂ ගැසට් පත්‍රයක් -ගාමිණී වියන්ගොඩ

 

ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමට අප කවුරුත් එකඟයි. එසේම, ප්‍රචණ්ඩ සහ අන්තවාදී ආගමික මත දැරීමෙන් මිනිසුන් මුදවා ගැනීමත් කළ යුතුව තිබේ.

 

 එහෙත්, මේ කියන ගැසට් නිවේදනයේ අඩංගු කරුණු අනුවත්, අතීත අත්දැකීම් අනුවත් ගත් විට, මෙවැන්නක් පාවිච්චියට ගනු ඇත්තේ එවැන්නක් වළක්වා ගැනීමේ අරමුනින්ද යන්න ප්‍රශ්නකාරී ය. 

 

අපට දැනටමත් ''ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ (තාවකාලික විධිවිධාන) පනතක්'' තිබේ. 

 

1979 දී ජේ. ආර්. ජයවර්ධනගේ ආණ්ඩුව ඒ පනත සම්මත කරගන්නා ලද්දේ, එදා පැවති එල්.ටී.ටී.ඊ. කැරලිකරුවන් මැඩලීම සඳහා ය. එහෙත් ඔවුන් මැඩලීමට එයින් සිදු වුණු සේවයක් නැති තරම් ය. 

 

එදා සිට එල්.ටී.ටී.ඊ. සංවිධානය අවසන් කිරීමට තවත් වසර 30 ක්ම ගතවිය. එහිදී පවා එල්.ටී.ටී.ඊ. ව්‍යාපාරය අවසන් කෙරුණේ යුධ පිටියෙන් මිස මෙවැනි මර්දනකාරී පනත්වල ආධාරයෙන් නොවේ. 

 

මේ පනත සම්මත කරගත් දා පටන් දේශීය වශයෙන් මෙන්ම ජාත්‍යන්තර වශයෙන්ද බලවත් විවේචනයට එය ලක්ව තිබේ. 

 

ඒ නිසාම පසුගිය 'යහපාලන' ආණ්ඩුව එම පනත අහෝසි කරන බවට එක්සත් ජාතීන් ඉදිරියේ ප්‍රතිඥා දී තිබුණි. 

 

එහෙත් එවැන්නක් සිද්ධ වුණේ නැත. 

 

 

 බෙන් එමර්සන්.

 

 

2017 දී එක්සත් ජාතීන්ගේ විශේෂ නියෝජිතයෙකු (ඛෙන් එමර්සන්) ඉදිරියේ අපේ ආණ්ඩුව පිළිගත් පරිදි, නඩු විභාගයකින් තොරව සහ චෝදනා ගොනු කිරීමකින් තොරව වසර 5 ට වැඩි කාලයක් අත්අඩංගුවේ පසු වන පුද්ගලයන් 70 දෙනෙක් ඒ වන විට අපේ සිරගෙවල්වල සිටියහ. 

 

නඩු විභාගයක් නැතිව, චෝදනා ගොනු කිරීමක් නැතිව, අවුරුදු 10 ට වැඩි කාලයක් අත්අඩංගුවේ පසු වන තවත් 12 දෙනෙක් සිටියහ. 

 

මේ අයගෙන් අතිබහුතරය අත්අඩංගුවට ගෙන හිරබාරයේ තබාගෙන සිටියේ ඉතා දුර්වල සාක්ෂි හෝ කේලාම් මත පදනම් වෙමිනි. නැතහොත් අමානුෂික අතාර්කිකත්වයක් මත පිහිටා ය. 

 

  

ඉන් අනතුරුව, තවත් අවුරුදු 6 ක්, උසාවියක් ඉදිරියේ චෝදනා ගොනු නොකොට ඇයව අත්අඩංගුවේ තබා ගැනුණි.

 

 අවසානයේ චෝදනා සහිතව 2015 දී අධිකරණයට ඇය ඉදිරිපත් කළ විට සියලූ චෝදනාවන්ගෙන් ඈ දොස්වී නිදහස් වූවාය. 

 

අත්අඩංගුවට පත්වන අවස්ථාවේ, මාස 18 ක බිළිඳෙකු සමග දරු තිදෙනෙකුගේ මවක් වූ ඇය අවුරුදු 7 ක් නිස්කාරණේ හිරේ තැප්පාය. 1979 ''ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ (තාවකාලික විධිවිධාන) පනත'' එතරම් බියකරු ය. විසකුරු ය.

 

 

 

 

අද අපේ සාකච්ඡාවට නිමිති වන ''දැඩි අන්තවාදී ආගමික මතවාද දැරීමෙන් මුදවා ගැනීමේ'' ජනාධිපති විශේෂ නියෝගය ගැසට් මගින් ප්‍රකාශයට පත්කොට ඇත්තේ එම ''ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත'' යටතේ ය. 

 

මෙවැනි ක්‍රියාමාර්ග ගැනෙන්නේ, 'ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීම' නමැති උත්තුංග අරමුණ සඳහා යැයි කියන නිසා, එවැනි නියෝග කරබාගෙන බාරගැනීමේ සාමාන්‍ය නැමියාවක් සමාජයක තිබේ. වෙනත් අපරාධකරුවන්ට වඩා ත්‍රස්තවාදියා සමාජ වෛරයට ලක්වීම ඊට හේතුවයි. 

 

අප ඛෙහෙවින් පරිස්සම් විය යුත්තේ එහිදී ය. 

 

 

  

පාලකයාගේ සතුරා සහ පොදු සතුරා ඇතැම් අවස්ථාවක (පාස්කු ත්‍රස්තවාදියා මෙන්) එකම කෙනෙකු විය හැකි වෙතත්, බොහෝ විට එය එසේ නොවේ. 

 

උදාහරණයක් වශයෙන්, මේ වන විට පරිසරය විනාශ කරන අපරාධකරුවන් ලංකාවේ සමස්ත සමාජයේ පොදු සතුරා බවට පත්ව තිබියදී, ඒ පරිසර විනාශයට එරෙහිව පෙනී සිටින වන සංරක්ෂණ නිලධාරිනියක් වන දේවානී ජයතිලක අද වන විට පාලකයන්ගේ සැතිරිය බවට පත්ව ඇත්තීය.

 

 දේවානී ජයතිලක අද වන විට පාලකයන්ගේ සැතිරිය බවට පත්ව ඇත්තීය.

 

 

අප දැන් කතා කරන ගැසට් නිවේදනයේ රෙගුලාසිවල පරාසය, කලින් කතා කළ ''ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ'' අධම පනතටත් වඩා පුළුල්ව විහිදෙයි. 

 

ඇත්ත වශයෙන්ම රාජපක්ෂ ආණ්ඩුවට, සුළුජාතීන් පමණක් නොව, ඊටත් වඩා, දකුණේ විරුද්ධවාදීන් මර්දනය කිරීම වැදගත් වෙමින් තිඛෙන කාලයකි මෙය. 

 

මේ ගැසට් නිවේදනය ප්‍රකාශයට පත්වීමත් සමගම, සිරස ජාලය ඇතුළු මාධ්‍යයට පාඩම් උගන්වන හැටි තමා දන්නා බවත් ජනාධිපතිවරයා දැන් නිල වශයෙන් ප්‍රකාශයට පත්කොට තිබේ. ඒ නිසා, මේ කියන ''අන්තවාදී ආගමික මතවාද දැරීමෙන් මුදවා ගැනීමේ'' ජනාධිපති නියෝග අප සැලකිල්ලට ලක්කළ යුත්තේ එකී සන්දර්භය සිහියේ තබාගෙන ය.

 

 

 

 

 

 

තරුණ සාහිත්‍යකරුවෙකු වන ශක්තික සත්කුමාර ලියූ කෙටිකතාවක් මගින් ආගමික හැඟීම් රිදවන ලදැයි එක් භික්ෂුවක් පොලීසියට කළ පැමි‚ල්ලක් මත පදනම්ව එම කෙටිකතාකරුවාව අත්අඩංගුවට ගැනුණි. 

 

ඔහු මාස තුනකුත් දවස් දහයක් අත්අඩංගුවේ පසු විය. අවසානයේ අධිකරණය සියලූ චෝදනාවලින් ඔහු නිදොස්  කොට නිදහස් කෙළේය. 

 

 

මගේ ප්‍රශ්නය වන්නේ මෙයයි. 

 

භික්ෂුවක් හෝ වෙනත් ඕනෑම පුද්ගලයෙකු කරන පැමිනිල්ලක් මත පදනම්ව ශක්තික සත්කුමාරට විරුද්ධව චෝදනා ගොනුකොට අධිකරණය මාර්ගයෙන් එම පැමිනිල්ල විභාග කිරීමේ වරදක් නැත. එහෙත්, මාස ගණනක් ඔහුව හිරබාරයේ තබා ගත්තේ මන්ද? 

 

අර භික්ෂුවත්, ඒ භික්ෂුවට පිටුදුන් දෘෂ්ටිවාදී කඳවුරත්, එම දෘෂ්ටිවාදයම කරපින්නා ගත් එක් උසස් පොලිස් නිලධාරියෙකුත්, අවසාන විනිශ්චයට කලින් ඔහුට දඬුවම් කළ යුතු යැයි කල්තියාම තීන්දු කොට සිටි බැවිනි. 

 

 

 

 

අවසාන විනිශ්චයකින් ඔහු වැරදිකරුවෙකු නොවන බව හොඳින් දන්නා පාලකයෝ ඊට කලින් වැඩිම කාලයක් ඔහුගෙන් පළිගැනීම සඳහාම, නැතහොත් ඔහුට 'පාඩමක් ඉගැන්වීම' සඳහාම ඔහු අත්අඩංගුවේ තබාගෙන සිටිත්. මෙය, ස්වභාවික යුක්ති ධර්මයට ඉඳුරා පටහැනි තත්වයකි.

 

මේ අසාධාරණයට ප්‍රතිපාදන සලසා ඇත්තේ නීතිය තුළින්මයි. 

 

ඒ, ඇප ලබාදීමේ අවකාශය හැකි තාක් පටු කිරීමෙනි. 

 

ශක්තික සත්කුමාරට එරෙහි චෝදනාව වුණේ 'ආගමික හැඟීම් රිදවීම' ය. එA චෝදනාව ගොනු කෙළේ, ''සිවිල් සහ දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යන්තර සම්මුතිය'' ප්‍රකාරව අප ඇති කරගත් නීතියක් යටතේ ය. 

 

එම ප්‍රඥප්තියේ අරමුණ වන්නේ, ''යම් ජාතියකට, වර්ගයකට හෝ ආගමකට එරෙහිව වෙනස් කොට සැලකෙන හෝ හතුරු බවක් හෝ හිංසනයක් ඇති කෙරෙන ආකාරයේ වෛරයක් උසිගැන්වීම'' වැළැක්වීමයි. 

 

 

මේ සම්මුතිය වනාහී, ''සිවිල් සහ දේශපාලන අයිතිවාසිකම්'' ආරක්ෂා කර දීම සඳහා වන ප්‍රඥප්තියක් මිස එම අයිතීන් උදුරා ගැනීම අරමුණු කළ එකක් නොවේ. 

 

එසේ නම්, 2014 දී අලූත්ගමදීත්, 2017 දී ගිංතොටදීත්, 2018 දී දිගන සහ තෙල්දෙනියේදීත්, සිංහල ජාතිවාදීන්ට එරෙහිව මේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කරමින් මුස්ලිම් ප්‍රජාවගේ අයිතීන් ආරක්ෂා කර දිය යුතුව තිබුණි. 

 

එවැනි මහා විනාශයන් වෙනුවෙන් පාවිච්චියට නොගත් එම නීතිය, ශක්තික සත්කුමාරගේ 'සිවිල් සහ දේශපාලන අයිතිවාසිකම්' උදුරා ගැනීම සඳහා අගේට පාවිච්චි කෙරුණි. 

 

 

වර්තමාන ගැසට් නියෝගයේ අරමුණ වශයෙන් සඳහන් වන්නේ, ''විවිධ ජනකොටස් නැතහොත් වාර්ගික හෝ ආගමික කණ්ඩායම් අතර ආගමික, වාර්ගික නැතහොත් ජාතිවාදී අසංගතිය ඇති වීම'' වැළැක්වීමයි. 

 

ඒ අනුව, ඉහතින් කී ''ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත'' යටතට ගැනෙන වැරදි සේම, 2019 zzඅන්තවාදී සංවිධාන තහනම් කිරීමේ ''නියෝග සහ 2019 '' හදිසි අවස්ථා (විවිධ විධිවිධාන සහ බලතල'' යටතට ගැනෙන වැරදිත් ඊට ඇතුළත් කොට ඇත්තේය. 

 

මෙවැනි වරදක ස්වභාවය කෙබඳු විය හැකිද යන්න ඉතා සරලව කිවහොත් මෙසේ විය හැකිය: 

 

 

 

වැදගත් වන්නේ මෙයයි:  ජනාධිපතිවරයාගේ මේ අලූත් ගැසට් නියෝග ප්‍රකාරව අදාළ චූදිතයා නඩු විභාගයකින් තොරව පුනරුත්ථාපනයට යොමු කළ හැකිය. මුලින් එක් අවුරුද්දක් සඳහාද, ඒ කාලය තුළ 'පුනරුත්ථාපනය'වී ඇතැයි බන්ධනාගාර කොමසාරිස්වරයා සෑහීමකට පත්නොවන්නේ නම් තවත් අවුරුද්දක් සඳහාද ඒ කාලය දීර්ඝ කළ හැකිය. 

 

 

 

 

 

යම් පුද්ගලයෙකු නඩු මාර්ගයට ඇතුළත් නොකොට පුනරුත්ථාපනය කළ යුතු යැයි නීතිපතිවරයා අදහස් කරන්නේ නම්, ඒ විකල්පය ක්‍රියාවට නැංවිය යුත්තේ අදාළ චූදිතයාගේ කැමැත්ත ඇතිවයි. 

 

මන්ද යත්, 'පුනරුත්ථාපනය' යන වචනය තුළම, වරද පිළිගැනීමක් ගම්‍ය වන නිසා අදාළ චූදිතයා විසින්ම එම පිළිගැනීම සිදු කළ යුතු බැවිනි. එසේ නොමැති නම්, නඩු මාර්ගයට ගොස් තමන්ගේ නිර්දෝෂී භාවය ඔප්පු කිරීමට ඔහුට/ඇයට අවස්ථාවක් තිබිය යුතුය.  

 

එහි අදහස වන්නේ කුමක්ද? දැනට සිදුවන ආකාරයට, දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ එක දිගට ඇදෙමින් යන නඩුවක් වෙනුවෙන් ඇප නැතිව අවුරුදු ගණනාවක් බන්ධනාගාරගතව සිටින්නේද, එසේ නැතහොත්, උපරිමය අවුරුදු දෙකකට යටත්ව, පුනරුත්ථාපනය වන්නේද යන තේරීම පවා චූදිතයාගේ අයිතියක් හෝ තේරීමක් වශයෙන් නොසැලකෙන බවයි.

අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 13 (5) වගන්තිය මෙසේ කියයි: “වරදකරු යැයි ඔප්පු කරනු ලබන තෙක් සෑම තැනැත්තෙකුම නිර්දෝෂී යැයි පූර්වානුමාන කළ යුත්තේය.” මේ අලුත් නියෝගයෙන් කෙරෙන්නේ අපේ ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් ඒ මූලික අයිතියත් මේ චූදිතයාගෙන් පැහැර ගැනීමයි.

  

 

  එසේ පරීක්ෂාවට ලක් කිරීම, විශාල රස්තියාදුවක් සහ 'දඬුවමක් විය හැකි බව අපි කලින් දුටුවෙමු. 

 

එහෙත් ඒ දීර්ඝ රස්තියාදුව සහ 'දඬුවම' සිදුවන්නේ, චූදිතයාගේ වරදක් නිසා නොව, බලධාරීන්ට තමන්ගේ පරීක්ෂණ කටයුතු කඩිනම්ව සහ සාර්ථකව කරමින් අධිකරණයක් ඉදිරියේ වරද ඔප්පු කරගත නොහැකි කම නිසා ය. 

 

 

එය, සුළුතර ජන කොටස් සහ විරුද්ධ මතධාරීන් මෙල්ල කිරීමේ විධායක මෙවලමක් වීමට හැම ඉඩකඩක්ම තිබේ.