මයි කාර් මයි පැට්රොල් පාලනය -නීතීඥ චන්ද්‍රසිරි සෙනෙවිරත්න

 

ජනාධිපති අගමැති දෙදෙනාම රටේ නැත. එවැනි මොහොතක රටේ පාලකයා හෝ භාරකාරයා කතානායක විය යුතුවේ.  එහෙත් ලංකාවේ පිළිගත් කිසිදු සම්මතයකට පැවැත්මක් නැති බව  රහසක් නොවේ. එය තහවුරු කරන අලුත්ම සිද්ධිය  බලාගාර ගිවිසුම් කතාවය. 

 

ආණ්ඩුවේ හවුල්කාර පක්‍ෂ සාමාජිකයන් හෝ ඒ බව  දන්නේ නැත. හිර ගෙදර වහලෙට නැග්ග රැඳවියන් කරන්නේත්, දේශබන්ධු  තෙන්නකෝන්ලා යුනිපෝර්ම් පිටින් අස්ගිරි පන්සලට ගිහින් කරන්නේත් එකම වර්ගයේ ඉල්ලීමකි. එනම් පුද්ගලික සහනයන්ය. 

 

එවැනි සහන, සමා, අභයදාන ලබා ගත හැකි නෛතික විධිවිධාන හෝ සම්මතයන් රටේ පවතී. ලංකාව යනු ගෝත්‍රික සමාජයක් නොවේ. සියවස් එකහමාරක් පුරා පැවති යටත් විජිත පාලනයකින් පසුව, ව්‍යවස්ථානුකූල නිදහස ලැබූ  ලංකාව, ශ්‍රී ලංකාව ලෙස බව්තිස්ම වන තෙක්ම, විධිමත් පාලනයක් පැවති ආසියාවේ විශිෂ්ඨතම රාජ්‍යයකි. 

 

  

නීතියත් රටත් රාජ්‍යයත් කිහිප දෙනෙකුගේ සාක්කුවට වැටී හමාරය.  

 

මේ තත්වය ඇති කළේ නීනිය යනු මමයි කී ගෝඨාභය හෝ, මහා වංචාවකට සැකකරුවූ මහ බැංකු අධිපතිවරයා ගැන වගකීම පාර්ලිමේන්තුවේදී භාරගත් රනිල් හෝ, පාර්ලිමේන්තු බහුතරයක් නැති මහින්ද රාජපක්‍ෂ රටේ අගමැති ලෙස නම් කොට ජෝකරයෙකුවූ මෛත්‍රීපාල හෝ අපෙ මිනිහෙක් වරදක් කළොත් ෂේප් කරනවා කී මහින්ද පමණක් නොවේ. 

 

මේ බිඳ වැටිමේ අඩිතාලම වැටුණේ 1973 පළමු ජනරජ ව්‍යවස්ථාව සමගය. නිදහස් ලංකාවේ 1947 සහ 1953 පිහිටවූ ආණ්ඩු දෙකටම උතුරු දකුණු  නියෝජිත සහභාගිත්වය ලැබිණ. ඒ ජාතික සමගිය 1956 පෙරළිය සමග දෙදරා ගියේය. ශ්‍රී ලාංකේය සංස්කෘතික අනන්‍යතාවක් සහිතව වසර දහස් ගණනක් මේ රටේ එකට ජිවත්වූ ජාතින් දෙකක අසමගිය බිඳ වැටිණ. 

 

 

  

 

1958 ජාතිවාදි කොලහලය 56 දේශපාලන පෙරළියේ ප්‍රතිපලයකි. ඊයේ පෙරේදා නිව්සීලන්තයේ අගමැතිවරිය ලාංකේය සම්භවයක් ඇති ත්‍රස්වාදියෙකු මරා දැමීමෙන් පසුව කළ විශිෂ්ඨ ප්‍රකාශය ලෝකයේම ගෞරවයට පාත්‍ර විය. 

 

අපට එය වැදගත් වන්නේ පාස්කු සිද්ධියේ දේශපාලනික සුලමුල හෙළිවීම නිසාය. ඊට සාපේක්‍ෂව, 1958 ජාතිවාදි අරගලයේදී, අන්තවාදින් අතින් යාපනේ නාග විහාරය සමතලා විය. 

 

එවකට රජයේ වැඩ අධ්‍යක්‍ෂව සිටි එච්.ආර්.ප්‍රේමරත්න කැඳවූ අග්‍රාණ්ඩුකාර ඔලිවර් ගුණතිලක “නාග විහාරයයි, නාග දීපයයි දෙකම විනාසයි. මේ ආරංචිය මගේ ලේකම්වත් දන්නේ නෑ. අප මේ සිද්ධස්ථාන තිබුණ ආකාරයටම වහාම හදන්න ඕනැ. එසේ නොකළොත් තත්වය තවත් බරපතල වේවි.”යනුවෙන් කීවේ වෙව්ලමිනි. 

 

එහි සිටි තෙවැන්නා ප්‍රසිද්ධ වැඩ ඇමති මෛත්‍රිපාල සේනානායක ය. එකී දැනුම්දීමෙන් සති හයක් තුළ එකී සිද්ධස්ථාන යළි පැවති අයුරෙන් ස්ථාපනය කෙරිණ. (චරිතවත් චරිත-83 පිට චන්ද්‍රසිරි සෙනෙවිරත්න, සරසවිය ප්‍රකාශනයකි.2012) 

 

නිව්සීලන්තයේ 41 හැවිරිදි ජෙසින්තා ආර්ඩ්න්ගේ විශිෂ්ඨත්වය, මෙයින් වසර 63 කට ඉහත ලංකාවේ පාලකයන් සහ නිලධාරින් තුළ පැවති බව අප අමතක කළ යුතු නැත. එපමණක් නොවේ. එකී සිද්ධින්ගේ වින්දිතයන්ට සෑහීමට පත්විය හැකි ආකාරයට රටේ නීතිය එදවස ක්‍රියාත්මක විය. ඊට සමගාමිව පාස්කු ප්‍රහාරය ජාත්‍යන්තරයට ගෙනයන යන තවත් අවනඩුවකි. 

 

  

2015 ජනවාරි 8 වෙනිදා ප්‍රතික්‍ෂේප කළ මහින්ද රාජපක්‍ෂ අගමැතිකමට නම් කළ විධායක ජනාධිපති මෛත්‍රිපාල සිරිසේන වර්තමානයේ රාජපක්‍ෂලා සමග ය. යහ පාලන ජයග්‍රහණ විනාස කළ, බැංකු මංකොල්ලයට චෝදනා ලැබූ අර්ජුන් මහේන්ද්‍රන් ආරක්‍ෂා කළ රනිල් වික්‍රමසිංහ 2024 ජනාධිපති වීමට පොර  කමින් සිටියි. 

 

2024 රාජපක්‍ෂ පළවා හැර පත් කර ගත යුත්තේ රනිල් සිරිසේන හෝ සජිත් ය. ඒ කිසිවෙකු රටක් විනාස කළ විධායක ක්‍රමය ඉවත් කිරීමට බලය අපේක්‍ෂා කරන කිසිවෙකු කැමති නොවේ.

 

  

අප හැමදාම කවුරුන් හෝ දිනවනවා කියන්නේ කවුරුන් හෝ පැරදවීමය. කිසි විටෙක අපට යහපත් කුමක්දැයි තීරණය කිරීමේ අයිතිය හිමි නොවේ. කෙන්දේසි රහිතව කාට හෝ  රට භාරදීමෙන් රට ගොඩගත නොහැකිය.

 

හැම පාලන කාලයකම විවිධ ප්‍රශ්න මතුවේ. විධායක ක්‍රමය පැවති 43වසර පුරා ඡන්දෙන් සත් දිනක් ගෙවී  ගිය තැන පාලකයා ජනතාවගේ හතුරා බවට පත්විය. ඒ සමග විපක්‍ෂය නියෝජනය කළ ඇතමුන් මහ දවල් විකිණෙති. රිෂාඩ් බදූර්දීන් සිටිද්දී ඔහුගේ ගෝලයන් ආණ්ඩුව සමග පෙනී සිටිති. විපක්‍ෂය සීරියස්ය. එහෙත් කතා කරන්නේ තෝරා බේරාගෙනය. තනි මිනිහෙකු අතට අසුවුණ බලය පැවති කොතනත් එහෙමය. 

 

බලයට පත්ව සත් දිනයක් ගිය තැන් සිට ජනතාව උඹට දෙන්නම් කියා මාන බලයි. ඉන්පසුව සිද්ධ වෙන්නේ ඊට පෙර එළවා දැමූ එකා දිනවා අනාගත තවත් හතුරෙකු නිර්මාණය කර ගැනීමය. මෙය සෝර්බරි යුගයේ අප හඳුන්වන ලද්දේ තට්ටුමාරුව කියාය. 

 

  

එක දිගට නිල නාම තනතුරු වලින් ඉවත්ව යන පුද්ගල සංඛ්‍යාව වැඩිවෙමින් පවතී. විපක්‍ෂයේ කිසිදු දේශපාලන චරිතයක් ඒ හරහා ලැබෙන හරවත් පණිවිඩය කියවා නැත. හෝ එය මගහැර අනම් මනම් දොඩවති. ඔවුන් කියන්නේ කුමක්ද? ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනය මිස රාජ්‍ය පාලනයට දේශපාලනඥයන් මැදිහත්වීම රටේ  බරපතලම අරුබුදය වේ. 

 

  

 

 බීමත්ව හෝ නැතිව ගිනි අවි ගෙන හෝ නොගෙන හිරගෙදරට අවේලාවේ ඇතුල්විය නොහැකිය යන්න පාර්ලිමේන්තුව සමම්ත කළ රෙගුලාසියකි. එය කැඩූ බවට අවලාද නැගෙන පුද්ගලයා කියන්නේ කුමක්ද?  මට ඕනැ වෙලාවක එහි යා හැකි බවය. 

 

එහිදී ආයතනය භාර නිලධාරින් එහෙයියන් සේ හැසිරෙන්නේ රාජ්‍ය පාලනය නූගත් දේශපාලනඥයන්ගේ ග්‍රහණයට පත්ව ඇති නිසාය.

 

ආසන්න වසර හතළිස් ගණනක් පුරා මේ වරද එක දිගට සිදුවී ඇත. අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරු ගණනාවක් ඉල්ලා අස්වී හමාරය. ඇබෑර්තු වන හැම තනතුරකටම විශ්‍රාමික හමුදා නිලධාරින් පත් කරති. 2024 මැතිවරණයට දෙවසරක් තිබියදී රටේ සියලු දිස්ත්‍රික් ලේකම්වරු විශ්‍රාමික හමුදා නිලධාරින් වීම වළක්වා ගත හැකි ජගතා කවුද? 

 

  

තනි මිනිහෙකු අතට බලය පැවරෙන මේ ක්‍රමය ගමන් කරන්නේ කොහාටද? පොළොන්නරුවේ ජීවත්වන බෞද්ධ භික්‍ෂුන් වහන්සේ පරාක්‍රම සමුද්‍ර වැව් බැම්මේ යෝජිත සක්මක් තීරුව එපා කියති. කොළඹ සහ මහනුවර ජීවත්වන ශ්‍රමන ප්‍රතිරූපකයන් පරාක්‍රම සමුද්‍ර වැව් බැම්මේ යෝජිත සක්මක් තීරුව අනුමත කරති. 

 

ජනතාව වෙනස වටහාගෙන සිටිති. විපක්‍ෂය බලය අල්ලා ගැනීමේ හීන දකිති. දේශපාලනඥයන් නොවන ජනතාවාදි නිර්දේශපාලනික පුරවැසි එකතුවක් පෙළ ගැසිය යුතුවේ. රාජ්‍ය සේවයට කතා කළ හැකි රාජ්‍ය සේවයෙන් සමුගත් ජ්‍යෙෂ්ඨ පුරවැසියන් වර්තමාන රාජ්‍ය සේවයට ආමන්ත්‍රණය කළ යුතුව ඇත. 

 

  

ජනාධිපති ක්‍රමය රටට රටේ සාමාන්‍ය ජනතාවට මෙන්ම, දේශපාපනඥයන්ටද එකසේ හානිකර වේ. 1973ට පෙර පාර්ලිමේන්තුව, කැබිනට් මණ්ඩලය තීරණාත්මකය. ජනාධිපති ක්‍රමයජනාධිපති ක්‍රමය යුගදනව් බලාගාර ගිවිසුම් කතාවේ කාලය රාත්‍රිය වේ.එහි පාර්ලිමේන්තුවට, කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉඩක් නැත. 

 

එපමණක්ද නොවේ. 2020 මහ මැතිවරණයේදී  කොළඹින් වීරවංශලා, ගම්මන්පිලලා අබිබවා, සරත් වීරසේකරද,  ගම්පහින් ප්‍රසන්න රණතුංගලා අබිබවා, නාලක ගොඩහේවාද, මාතරින් ඩලස්ලා අබිබවා, නිපුන් රණවකද,  අනුරාධපුරයෙන් ෂෙහාන් සේමසිංහලා, දුමින්ද දිසානායකලා අබිබවා චන්න ජයසුමනද, ඉහළට ආවේ වියත් මග නිසා නම්, කුරුණෑගලින් මහනුවරින් මාතලෙන් කෑගල්ලෙන් වියත්මග පහළට වැටුණේ කෙසේද? 

 

මේවා මැතිවරණ නීතියේ ලියැවී නැති රෙගුලාසින් ඉක්මවා ගිය, පුද්ගල බද්ධ අතපෙවීම්ය. ජනාධිපති ක්‍රමය, පළමුව රැහේ එවුන්ටද, පසුව විපක්‍ෂයටද රටේ පොදු සතුරා වන්නේ එහෙමය. ශුද්ධවූ මහා මැතිවරණ සංසිද්ධියක යම් අවස්ථාවක් මෙසේ පවුලක පැවැත්ම වෙනුවෙන් මෙසේ හසුරුවයි නම්, රටේ සාමාන්‍ය ජනතාවගේ පැවැත්මට සුරක්‍ෂිතභාවයට දෙයියන්නේ පිහිටය. 

 

ජනතා අභිලාෂය එසේ දෙපයින් මැඩ, ස්වකීය ආධිපත්‍යය පාර්ලිමේන්තුවේ ගොඩ නගා ගත් විට, යුගදනව් බලාගාරය නොව, රටම තම කැමැත්තට වෙනත් රටකට විකිණිය හැකි බව විපක්‍ෂය දනිති. ඒ බව විමල් වීරවංශලා ගම්මන්පිලලා තේරුම් නොගන්නේ නම් ඔවුන් මැතිවරණ සිතියමෙන් මැකී යනවාමය. 

 

 

 

 

  

එහෙත් මේ ලියුම්කරු ඉත්තේරුවටම කියා සිටින්නේ අප රටේ  පවත්නා තත්වය ගැන කිසිදු පවුලකට සාප කළ යුතු නැත. අප පෙළ ගැසිය යුත්තේ කොල්වින්ලා ජේ.ආර්.ලා රෝපනය කොට රාජපක්‍ෂලා පවත්වා ගෙන යන විධායක ජනාධිපති හූනියම කපා දැමීමටය.

 

මේ සාකච්ඡාව අතර සමහර ඇසුවේ ක්‍රමය වෙනස් කර ගෙදර යන ඒ පුද්ගලයා කවුද යන්නය. ප්‍රභූන් කිහිප දෙනෙකුට තම ගමට පන්සලක් තැනීමට කතිකා කළහ. එකී ක්‍රියාවලිය අතර, පන්සල භාරදෙන භික්‍ෂුන් වහන්සේ කවුද යන්න කෙනෙකු විමසීය. එක් නමක් යෝජනා විය. ඊට එකඟ නොවූ කෙනෙකු තවත් නමක් යෝජනා කළේය. පසුව, නම් තුන හතරක් යෝජනා වීමෙන් පසුව, පන්සල තැනීමේ උවමනාව යටපත් විය.