නිදහස සැමරීම, ආර්ථික අර්බුදය නොසලකා හරින ලද නිර්ර්ථක ක්‍රියාවක් ලෙස සළකා එය විරෝධතා දිනයක් ලෙස දකුණෙහි විරෝධතාකරුවන් විසින් සලකුණු කෙරෙන මොහොත වූ පෙබරවාරි 4වැනිදා,
’‘මිනිසා ජාතීන් ලෙස මේ මිහිමත වෙන්ව ජීවත්වන්නේ තම තමන්ට හිමිකමක් ඇති සීමා මායිම් සහිත භූමියකය එසේ වෙන්ව ජීවත්වුවද මේ ලෝකය ලස්සන වී ඇත්තේ එම ජාතීන් අතර සම්බන්ධතාව එකිනෙක බද්ධ කරනු ලබන, ගැට ගසනු ලබන, මනුෂ්‍යත්වයේ සියුම් සුන්දර රැහැනෙනි.”
ඉහත සඳහන් ප්‍රශ්නය විමසීමට ආරම්භයක් වශයෙන් මුලින්ම මිනිසුන් වශයෙන් අපේ ස්වභාවය පිළිබඳ ව තේරුම් ගැනීම වැදගත්.
මේ තරම් දරුණු ආර්ථික අර්බුදයක් මැද පවා දිනකට කෝටි ගණනින් මැතිවරණ සඳහා වැය කළ හැකි දේශපාලන පක්ෂ තිබීම විස්මයජනකය.
මගේ වෘත්තීය ජීවිතයේ මුල් කාලයේ දකුණු ඉන්දියාවේ ප්‍රාන්ත වෙත නිතර යෑමට සිදු වූ බව මතක ය. ඒ එක් ගමනක මට යන්නට සිදු වුණේ තමිල්නාඩුවේ මදුරෙයි නඟරයට ය.
ගෝඨාභය රාජපක්ෂ කෙරෙහි මෙන්ම තමන් කෙරෙහිද රටේ ජනතාව මහත් විශ්වාසයකින් පසුවන බව අනුර කුමාර දිසානායක කළ ප්‍රකාශයක් අසන්නට ලැබිණ.
75 වැනි නිදහස් උත්සවය පැවැත්වුණේ රටේ ජනතාවගේ සහභාගීත්වයකින් තොරව ය. නිදහස සමරන බිම්කඩ පවා රටේ ජනතාවට එදා දවසේ තහනම් කලාපයක් විය.
1988 දී 'ද සේටැනික් වර්සස්' කෘතිය ප්‍රකාශයට පත් කිරීමෙන් පසු ශ්‍රීමත් සල්මාන්ට වසර 10කට ආසන්න කාලයක් සැඟවී සිටීමට සිදුවිය.
වනේ ගිජිඳා ය දුටුවොත් වනසා ය
ළිඳේ පණිඳා ය වැටුනොත් ඌ කා ය
අතකින් කරවැලෙකි අතකින් දඬුබෑය
මරණ තුනක් ඇති මිනිසෙක් පැණි කෑ ය
සිය අනාගතය මෙන්ම පවුලේ සාමාජික සාමාජිකාවන්ගේ සුබසිද්ධිය උදෙසා කුමන හෝ ආකාරයකින් රට රස්සාවකට යෑමට සිහින මවන බොහෝ
සමකාලීන ඉතිහාසයේ දැවැන්තම ස්වභාවික ව්‍යසනයක් විය හැකි තුර්කි - සිරියා භූමිකම්පාව මේ වනවිට මිනිස් ජීවිත 6000කට වැඩි පිරිසක් ගොදුරුකරගෙන තිබෙනවා.
