"අපි ආණ්ඩු පක්ෂෙ, විපක්ෂෙ කියල බෙදිල කෑගැහුවොත් ඊළඟ සැරේ මේ පාර්ලිමේන්තුව නැතිව යනවා. ඊළඟ සැරේ ඇවිල්ල පාර්ලිමේන්තුව ගිනි

මූලික අවශ්‍යතා බවට පත්ව ඇති කොයි දෙයෙහි මිල වැඩි වුවත් , ඊට ජනතාව දක්වන ප්‍රතිචාරය "හනේ හපොයි" ය.

"රනිල්ගේ ඉරණම" යන තේමාව යටතේ මා විසින් ලියා පළකරන ලිපිය විශාල පාඨක පිරිසක් අතට පත්ව තිබුනා සේම ඒ ගැන විවිධාකාර විවේචනයන්ද

( Debas.lk වෙබ් අඩවියේ ආරාධනය මත ලියන ලද ලිපියක සංස්කරණය නොකරන ලද පිටපතයි.)

රට බිහිසුණු ආර්ථික අර්බුදයකය. මහජන නැගිටීමකින් අනතුරුව විධායක ජනාධිපති ධුරයේ පුද්ගල වෙනසක් සිදු වී තිබේ. නව ජනාධිපතිවරයා සර්ව

සෑම මාසයකම නව වෙනිදිනට නියමිත දේශපාලනික පෙරළියකට මාන බලමින් අරගල භූමියේ සිදුවිය හැකි ‍නවග්‍රහ පුජාව කුමක්ද යන කුතුහලයෙන්

වේල් කිහිපයක් හෝ දින කිහිපයක් තිස්සේ ම කුසට අහරක් නොමැතිව නිවසක වෙසෙන දරු කැලක් කුස ගින්නට බත් ඉල්ලා හඬන මොහොතේ බත

"මිය ගිය පරම්පරාවල සම්ප්‍රදායන් ජීවත්වන්නවුන්ගේ මොළ මත නපුරු සිහින සේ බලය පතුරුවයි." කාල් මාක්ස් මෙසේ පැවසුවේ නැපෝලියන් බොනපාර්ට්ගේ බෑණනුවන් වූ ලුවී බොනපාර්ට් 1851 දී ප්‍රති-විප්ලවීය කුමන්ත්‍රණයකින් දෙවන ප්‍රංශ ජනරජයේ බලය අත්පත් කරගැනීම පැහැදිලි කිරීමේදීය.

සර්ව-පාක්ෂික යැයි කී පමණින්ම ගම්‍ය කෙරෙන්නේ පොදු එකඟතාවකි. පොදු බවක් නැති තැන, සර්ව-පාක්ෂික බවක් තිබිය නොහැක.

'විධායක ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය', අනුර කුමාර දිසානායක අනුව, රනිල් වික්‍රමසිංහට එරෙහි රනිල් වික්‍රමසිංහ ලෙස හඳුන්වයි.

රටේ දේවල් සිදුවෙමින් තිබෙන්නේ විකාරරූපී ආකාරයකට ය. අරගලකරුවන්ගේ කැමැත්ත,

මේ දවස්වල බොහෝ අය කතාකරන්නේ මර්දනය ගැනයි. මර්දනය යන්න ද තවත් එක් භාෂාත්මක යෙදුමකි. එය ද අර්ථගන්වනු ලබන්නේ සංදර්භය විසිනි.