ෆේස්බුක් එකේ විශේෂයෙන් දේශපාලන කතිකාවෙ අපිට දකින්න පුළුවන් දෙයක් තමයි පරාජයේ ආස්වාදය ලබන්න පුරුදු නැතිකම.

ඕනෑම සමාජයක ජීවත් වන මිනිසුන්ට සිතීමට පුරුදු පුහුණු කර ඇත්තේ පවතින ක්‍රමය තුළ සිට සිතීමට මිස එයට පිටින් සිතීමට නොවේ.

‘දෙහි කැපීම’ ශ්‍රී ලංකාවේ ජීවත්වන අපිට අතිශය හුරු පුරුදු වදනකි. නමුත් මේ කියන්නට යන්නේ දෙහිකැපීමේ අලුත්ම විලාසිතාවක් ගැන ය.

ජනාධිපතිවරණය තුළින් නාමල් රාජපක්ෂ මහතා ලැබූ පරාජයෙන් පසුව ලාංකීය දේශපාලනය තුලදී ඔහුට බලපානු ලබන ඉදිරි අභියෝගයන් සහ ඔහුට අභිමුඛ වන්නාවූ කොන්දේසි මේ ලිපියෙන් සාකච්ඡා කිරීමට අදහස් කරමි.

මෙවර ජනාධිපතිවරණයත් සමඟ සමාජයේ විශේෂ අවධානයට ලක් වූ කිහිප දෙනකු පිළිබඳව සමාජයේ විවිධ කටකතා පැතිර යමින් තිබේ.

The Female Gaze and Celebrity Fandom of Neo Political Animal Species: A Theoretical Analysis

ශ්‍රී ලංකාව මේ ගෙවමින් සිටිනුයේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ අවසන් කාර්තුව බව මගේ අදහසයි. ඒ බව අපේ ඇහැට ඇඟිල්ලෙන් අනිමින් පෙන්වන ආයතනයක්

රමාල් සිරිවර්ධන ලංගම සභාපතිවරයා ලෙස පත් කිරීම ගැන කිහිපදෙනෙක් ෆේස්බුක් අවකාශයේ නොරිස්සුම් ප්‍රතිචාර දක්වා තිබුණි.

අලූත් ජනාධිපතිවරයෙකු පත් වී ගත වූ සති දෙක, ඊට සමාන මීට පෙර අවස්ථාවන්ගෙන් සපුරා වෙනසක් පෙන්නුම් කෙරුණු කාලයකි.

ශ්‍රීලංකන් ගුවන් සේවයේ පසුගිය කාලයේ එකතු වූ විදේශ ණය ඩොලර් මිලියන 1,200කට වැඩිය. මේ අතර රජයේ ඇප මත නිකුත් කරන ලද

ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායක, තනතුරු සඳහා තෝරා පත් කළ සමහර නිලධාරින් පිළිබඳ බොහෝ චෝදනා හෙළිවෙමින් පවති.

සංවර්ධන සැළසුම් හදන්න දූෂිත නායකයින්ටයි උපදේශකයින්ටයි බැහැ...