මම බොහෝ කලකින් කන්තෝරු කතා නොලීයුවෙමි. ඊට හේතු කීපයක්ද තිබුණි. දැන් කන්තෝරුවල කතා වන දේවලුත්, සමාජ මාධ්‍ය ජාලයන්හි
පළවන දේවලුත් අතර ලොකු වෙනසක් නැත. ඒ නිසා කන්තෝරු කතාද සජීවී සමාජ මාධ්‍යයක් බඳුය. කවුරුත් දන්නා එවැනි සුලබ - බාල පිළුණු කතා මේ තීරයෙහි නැවත පළ කිරීමෙන් ඇති වැඩක් නැත.
හොඳ උපහාස කතාවක් ඇස ගැසුණොත් පමණක් ඉඳහිට එය මෙහි නැවත ලියමි. එයද මුල් ස්වරූපයෙන් වෙනස් කරමිනි.
මගේ කන්තෝරු චරිත අතර පාඨකයන් අතර වඩාත් ජනප්‍රිය වූයේ රොබින් ය. මම ඔහුට කිසිවිටෙකත් සුළු සේවකයකු යැයි නොකීවෙමි. මගේ තීරු ලිපි රැසකට අවශ්‍ය මූලද්‍රව්‍ය (ඕපාදූප සඳහා ශිෂ්ට යෙදුමකි) සැපයුවේ ඔහුය. එසේ හෙයින් මට අදාළව, රොබින්ගේ සේවය කිසිසේත් සුළුකොට සැලකිව නොහැකිය.
අවාසනාවකට මෙන් මෙවර අයවැයෙන් කියූ පරිදි රාජ්‍ය සේවය ඇතුළු සමස්ත පරිපාලනය ඩිජිටල් කිරීමට පෙර අපේ රොබින් කොරියාවේ රැකියාවකට නික්ම ගියේය. රොබින් ගිය අලුත එවූ ලිපියක මෙසේ සඳහන් වුණි.
''සර්, සිරි ලංකාව මතක් වෙනකොට හරි දුකයි. මේ කොරියාවට වඩා අපේ රටේ ''කොරියාවක'' මොනවා හරි කරගෙන හිටියා නම් හොඳයි කියලා හිතෙනවා.''
ආපසු සිය රට එන්නැයි මට රොබින්ට කිව නොහැකිය. ඔහු කවදා හෝ ආපසු එනවිට මෙය ලෙබනනයක් හෝ ග්‍රීසියක් හෝ බවට පත්වී තිබුණොත් මා කුමක් කියන්නද?
රොබින්, පාස්පෝට් පෝලිමට එක්වූයේ ඉන්ධන නැති වී ගෑස් හිඟ වී ජනජීවිතය මහපාරට ඇදවැටුණු කාලයේය. රටේ අනාගතය දුටු ඔහු තම අනාගතය ගැන බිය විය. මගේ මිත්‍ර සමාගමයේ සිටි හොඳ මිනිසුන්ගෙන් රට ගියේ රොබින් පමණක්මත් නොවේ. ජීවිතයේ කර්කශභාවය අඩු කිරීමට මිතුරන් අවශ්‍යය. ප්‍රියමනාප මිත්‍ර සමාගමය අහිමි වූ විට ජීවිතය පාළුය. හිස්ය. මුඩුමය.
ඉන්දියාවෙන් බිහිවූ ඉතා ''රසවත් ලේඛකයකු'' වූ කුෂ්වන්ත් සිංට ද බොහෝ මිතුරු මිතුරියෝ සිටියහ. එහෙත් උපහාස ලෝලියකු වූ ඔහු, එක්වරක් මෙසේ කීය.
''මට සමීප යාළුවො කියල කට්ටියක් නෑ. ඒකට හේතුව, මට ඔවුන් සමඟ ඉඳගෙන, ඕපාදූප කතා කර කර ඉන්න වෙලාවක් නැතිකම.''
කුෂ්වන්ත් එසේ කියූවද, දිල්ලියේ පිහිටි එක් අවන්හලක ඔහු නිත්‍ය සාමාජිකයෙක් විය. සෑමදිනම තම විස්කි වඩිය සඳහා, කුෂ්වන්ත් සිං එහි එනතුරු ඔහුගේ මිතුරෝ බලා සිටියහ.
කුෂ්වන්ත්, ජනප්‍රිය කට්ට කථිකයෙකි. ඔහු කියූ-ලියූ රසබස් ලොවපුරා ප්‍රකටය. ඉන්දියාවේ එක් අය-වැය දිනයකදී අවන්හලේ මිතුරන් කුෂ්වන්ත් එනතුරු බලා සිටියේ ඔහුගෙන් ඒ පිළිඳ අදහස් උදහස් දැන ගැනීමටය.
කුෂ්වන්ත් සිං
කුෂ්වන්ත් නියමිත වෙලාවට පැමිණියේය. මිතුරෝ ඔහුගේ මේසයට ළං වූහ
''අයවැය ගැන මොකද කියන්නෙ?'' ඔවුහු ඇසූහ.
කුෂ්වන්ත්, උදාසීන ලෙස මෙසේ කීය.
''මං මොනවා කියන්නද? මුදල් ඇමැතිනෙ ඒ ගැන කිව්වෙ.''
පුවත්පත් හා සඟරා කතුවරයකු වූ කුෂ්වන්ත්, එක් අයවැය දිනයකදී ඔහුට ලැබුණු අයවැය ලේඛනයේ පිටපත ගෙනවිත් දීමට තරුණ පත්‍ර කලාවේදියකුට පොරොන්දු විය. එහෙත්, ඔහු වැරදීමකින් ගෙනැවිත් තිබුණේ ඉකුත් වසරේ අයවැය ලේඛනයේ පිටපතකි.
''මේ පරණ එකනෙ?'' තරුණයා පුදුමයෙන් කීය.
''ඉතින්, මොකක්ද වෙනස?''
කුෂ්වන්ත් සිනාවකින් තොරවම කීවේය.
ඔහුගේ උපහාසාත්මක කියුම එකල එරටට පමණක් නොව, සිරි ලංකාවේ අයවැය යෝජනාවන්ටද කදිමට ගැලපේ යැයි කෙනකුට සිතෙන්නට පිළිවන. කුෂ්වන්ත් සිං, වයස 90 දී මිය ගියේය. එහෙත් ඔහු, තමන් කළ හැම වැඩකදීම 100න් 100ම ලබාගත්තේ යැයි ඉන්දීය තීරු ලිපිකාරයකු ලියා තිබුණි.
සුපුරුදු පරිදිම, කන්තෝරුවේ පිරිස අතරද අය-වැය ගැන නොයෙක් කතාබහ සිදුවුණි. ''අය ලොක්කන්ට - වැය සොක්කන්ට'' එකෙකු තම දුරකථනය දෙස බලමින් කියනු ඇසුණි.
ඉන්දියාවේ ලෝක් සභාවේ අය-වැය වාදය සිදුවන කාලයක, එහි සිටි විපක්ෂ මන්ත්‍රීවරයකු කියූ රස කතාවකි මේ.
පියකුට, තම පුතුන්ගේ අවංකභාවය හා දක්ෂතාව පරීක්ෂා කිරීමට අවශ්‍ය විය. පුතුන් තිදෙනා කැඳවූ ඔහු, එකිනෙකාට රුපියල් 100 බැගින් දී කාමරයක් පිරෙන්නට බඩු රුගෙන එන මෙන් කීය.
පළවැනි පුතා, රුපියල් සීයෙන් පිදුරු ගෙනාවේය. එහෙත් කාමරය පිරුණේ නැත. දෙවැනි පුතා රුපියල් සීයටම පුළුන් ගෙන ආවේය. කාමරය පිරවීමට ඒ මදිවිය.
තුන්වැනි පුතා ''වැඩ්ඩෙකි'' ඔහු ඉටිපන්දමක් ගෙන ආවේය. ඒ දැල්වූ පසු මුළු කාමරයම එළියෙන් පිරුණි. පියා නළල රුළි කළේය.
''නරකම නෑ! ඒත් පුතේ කෝ ඉතිරි රුපියල් අනූනවය?
හැම මුදල් ඇමැතිවරයෙක්ම, ''තුන්වැනි පුතෙකි.''
(කපිල කුමාර කාලිංග)
ප්‍රවීණ සාහිත්‍යවේදී
(උපුටා ගැනීම - deshaya.lk)
