විජේදාස රාජපක්ෂ අමාත්‍යවරයා පසුගියදා 'අද දෙරණ' රුපවාහිනී නාලිකාව සමග සිදුකළ සාකච්ජාවක දී
විශ්ව විද්‍යාල ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරුන් මාසෙකට උගන්වන කාලය සම්බන්ධයෙන් කළ ප්‍රකාශයට එරෙහිව අපහස නඩු පැවරීමට සරසවි ඇදුරන් පිරිසක් කටයුතු කරමින් සිටියි.
සරසවි ඇදුරන්ට කළ අපහාසය වෙනුවෙන් ඇමතිවරයා ගෙන් හා දෙරණ නාලිකාවෙන් රුපියල් මිලියන 1000 ක් බැගින් ඉල්ලා එන්තරාවාසියක් යැවීමට සුදානම් වනබව වාර්තාවේ.
උසස් අධ්‍යාපනය පිළිබඳ පාර්ලිමේන්තු විශේෂ කාරක සභාවේ නිර්දේශ හා ඒ සම්බන්ධයෙන් තමා විසින් කරනු ලැබූ කරුණු පැහැදිලි කිරීම් පිළිබඳව පලවී ඇති වාර්තාවලට ප්‍රතිචාර දක්වමින් අධිකරණ, බන්ධනාගාර කටයුතු හා ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ අමාත්‍ය ජනාධිපති නීතිඥ, ආචාර්ය, විජයදාස රාජපක්ෂ විසින් මාධ්‍ය නිවේදනයක් නිකුත්කර ඇත.
එම මාධ්‍ය නිවේදනයේ මෙසේ සඳහන් වේ.
“අගෝස්තු මස පළමු වන දින දෙරණ රූපවාහිනිය ඔස්සේ විකාශනය කරන ලද “Big Focus” වැඩ සටහනේ දී, මා විසින් ශ්‍රී ලංකාවේ විශ්ව විද්‍යාල පිළිබඳව ප්‍රකාශ කරන ලද අතර, එහි දී, මා කියා සිටියේ අපගේ විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතිය තුළ, ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරයෙකු විසින් සතියකට පැය 5 ක් ඉගැන්වීමේ කටයුතුවල නිරතව සිටිය යුතු බවත්, එහෙත් එක්සත් රාජධානියේ විශ්ව විද්‍යාලයක ජ්‍යෙෂ්ඨ මහාචාර්යවරයෙකු විසින් සතියකට පැය 35 ක් ඉගැන්වීම් කටයුතුවල නිරත වීමට නීත්‍යානුකූලව බැඳී සිටින බවත්ය.
රටේ අනාගතය පිළිබද බරපතළ කාරණාවක් ..
එය මාගේ හෙළිදරව්වක් නොව, ශ්‍රී ලංකාවේ උසස් අධ්‍යාපනය ව්‍යාප්ත කිරීම උදෙසා තිබෙන අවස්ථාවන් සොයා බැලීම පිණිස පත්කරන ලද පාර්ලිමේන්තු විශේෂ කාරක සභාවට ඉදිරිපත් කරන ලද කාරණයකි.
මා එම කමිටුවේ සභාපතිවරයා වූ අතර, විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාව, උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශය සහ රාජ්‍ය සහ රාජ්‍ය නොවන ආයතන ඇතුළුව අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයේ විශේෂඥවරුන් අප වෙත ඉදිරිපත් කරන ලද කරුණු කාරණාවන් මෙහිදී විමසීමට ලක්කරන ලදී. මාගේ මතය නම්, මෙම කාරණයේ දී කිසිදු අධ්‍යාපනවේදියෙකු අපේක්ෂාභංගත්වයට පත්කිරීම අරමුණ නොවූ බවත්, හුදෙක් අපගේ තරුණ පරපුරේ සුභසිද්ධිය තකා අවශ්‍ය වන ප්‍රතිසංස්කරණ ගවේෂණය කිරීමේ මහඟු අවස්ථාවකට ප්‍රවේශ වීමේ අරමුණ පමණක් සංගෘහිතව තිබූ බවත්ය.
හුදෙක් ධාරාණිපාත වැස්සෙන් බේරීමටවත් විශ්ව විද්‍යාල පරිශ්‍රයකට මා පාතබා ඇද්දයි එක් මහාචාර්යවරයෙකු විසින් මාහට අභියෝග කරන ලද නමුත්, මා අවධාරණය කර සිටින්නේ මා එවැනි පිලිසරණක් බලාගෙන නම් මම විශ්වවිද්‍යාලයට පාතැබුවේ නැති බවයි. මා කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයෙන් එල්.එල්.බී. උපාධිය ද, ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයෙන් දර්ශනපති උපාධිය ද, කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයෙන් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා නීතිය පිළිබඳ ආචාර්ය උපාධිය ද, කැළණිය විශ්වවිද්‍යාලයෙන් බෞද්ධ දර්ශනය පිළිබඳ ආචාර්ය උපාධිය ද, ස්විට්සර්ලන්තයේ ෆ්‍රෙයිබර්ග් විශ්වවිද්‍යාලයෙන් ගැටුම් නිරාකරනය පිළිබඳ ඩිප්ලෝමාව ද, ලබාගතිමි.
මා මේ වන විට නීතිය, බැංකු මූල්‍ය, ජනමාධ්‍ය, සිංහල සහ ඉංග්‍රීසි සාහිත්‍ය වැනි විෂයන් ගණනාවක් ආවරණය කරමින් පොත් 34 ක් පළකර ඇති අතර, එකී පුස්තකයන් අපගේ විශ්වවිද්‍යාල මෙන්ම නීති සහ අධිකරණ වෘත්තියේ නියැලි සිටින තැනැත්තන් මෙන්ම දිවයිනේ නීතිය සහ ජනමාධ්‍ය හදාරන සිසු පරපුර විසින් ද පරිශීලනය කරනු ලබයි.
මා ඇතැම් අවස්ථාවලදි කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ නීති පීඨයේ උත්තර පත්‍ර පරීක්ෂකවරයෙකු ලෙස, උපාධි අපේක්ෂකයන්ගේ මෙන්ම පශ්චාත් උපාධි අපේක්ෂකයන්ගේ උත්තරපත්‍ර පරීක්ෂා කරන ලද අතර, විශේෂයෙන්ම පශ්චාත් උපාධි අපේක්ෂකයන්ගේ පර්යේෂණවල අධීක්ෂකවරයෙකු වශයෙන් ද ක්‍රියා කර ඇත. එමෙන්ම එක් අවධියක දී මා නීති උපාධියේ විෂයන් 12 ම ඉගැන්වීමේ කටයුතුවල නිරත වූ උපකාරක පංති ගුරුවරයෙකු ද විය. එමෙන්ම, දිවයිනෙහි අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්තිමය කාරණාවන් පිළිබඳව උපරිමාධිකරණවල දී කරුණු දක්වමින් තර්ක විතර්ක ඉදිරිපත් කර ඇත.
එක් අවධියක දී මා අධ්‍යාපන සහ උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා වශයෙන් කටයුතු කර ඇති අතර, රජයෙහි ප්‍රතිපත්තිමය තීරණ හුදෙක් විෂයභාර අමාත්‍යාවරයා විසින් නොව සාමූහික ලෙස වගකීම දරන අමාත්‍ය මණ්ඩලය විසින් ගනු ලබයි. මා නොහඳුනන එකී මහාචාර්යවරයාගේ හෝ ආචාර්යවරයාගේ සුදුසුකම් හෝ විශේෂඥතාවය අභියෝගයට ලක්කරමින් පහත් මට්ටමකට පත්වීමට මාහට අවශ්‍යතාවක් නොමැත.
මා දන්නා අපගේ විශ්වවිද්‍යාල මහාචාර්යවරුන් ඔවුන්ගේ මතය ප්‍රකාශ කිරීමේ දී මෙන්ම ක්‍රියාකලාපයෙන් ද ගෞරවනීය සහ අභිමානවත් වේ. මා විසින් පැහැදිලි කරන ලද ස්ථාවරය බොහෝ විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්යවරුන් සිය සාක්ෂිමය කරුණු දක්වමින් කමිටුව ඉදිරියේ පිළිගන්නා ලද අතර, මෙම තත්ත්වය නිවැරදි නොකිරීම සම්බන්ධයෙන් ඉමහත් පසුතැවිල්ල ප්‍රකාශ කරන්නට යෙදුණි. මෙම අවාසනාවන්ත තත්ත්වයට වගකිව යුතු පාර්ශ්වයන් විසින් අවශ්‍ය පිළියම් යොදනු ඇතැයි විශ්වාසකරමින් යහපත් චේතනාවෙන් යුතුව සියල්ල කළෙමු.
අනාගතය ඉලක්ක කරගත් රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තියකට අනුගත නොවීම හේතුවෙන් අපගේ තරුණ පරපුර අඳුරු අනාගතයකට මුහුණ දෙමින් සිටින අවස්ථාවක, මෙම කාරණය සුළුවෙන් සළකා කාලය නාස්ති කරමින් විවාද කිරීම නොකළ යුතුය. කෙසේ වුව ද, මහාචාර්යවරුන් සමඟ විවාද කිරීමට මා බියවන බවක් ඉන් අදහස් නොවන අතර, යම් පිළිගත හැකි හේතුවක් වේ නම් එසේ විවාදයට එක්වීමට මා තුළ පැකිලීමක් නැත.
මහජනතාව ඉදිරියේ පවතින එකම ප්‍රශ්නය නම් මහජන අරමුදල් මත යැපෙන රාජ්‍ය සේවකයින් ප්‍රමුඛතාවය ලබාදෙන්නේ මහජනතාවගේ පොදු අභිලාෂය සම්බන්ධයෙන් ද නොඑසේ නම් ඔවුන්ගේ පැවැත්ම සඳහාම ද යන්නයි.
පසුගිය දශක කීහිපය පුරාවට අපගේ වටිනාකම් සහ සාරධර්ම විනාශය කරා මෙහෙය වූ අවලාද සහිත විවේචන සංස්කෘතියක් ප්‍රවර්ධනය නොකර, අපගේ අධ්‍යාපන ප්‍රමිතීන් ඉහළ නැංවීම උදෙසා වූ අගනා මඟපෙන්වීමක් වශයෙන් අප විසින් ඉදිරිපත් කරන ලද නිර්දේශයන් සියලු අධ්‍යාපනවේදීන් විසින් සලකා බලනු ඇති බවට අපි අපේක්ෂා කරමු. මන් ද මෙම අනතුරේ ගොදුරු බවට පත්වන්නේ අන් කිසිවෙක් නොව අපගේ රටේ අනාගතය භාරගැනීමට සිටින දූදරුවන් බව අප විසින් අමතක නොකළ යුතු කාරණයක් වේ.''
