ඉන්දීය හමුදා උතුරේ සිදුකළ සමූහ ඝාතනයක මළවුන් සැමරේ 

තිස්හතර වසරකට පෙර ඉන්දීය හමුදා ප්‍රහාරයකින් පවුල් පිටින් මරා දමන ලදුව අදටත් යුක්තිය ඉටු නොවූ

 නිරායුද ජන සමූහයක් අනුස්මරණය කොට යාපනයේ දී සමරුවක් පවත්වා තිබේ.                                        

 

සමුහඝාතනයට චෝදනා ලබන්නේ ඉන්දීය සාමසාධක හමුදාවයි.

 

සමරුව පවත්වා ඇත්තේ එම බලකායේ සෙන්පතියකු වූ වර්තමාන ඉන්දීය හමුදා ප්‍රධානී මනෝජ් මුකුන්ද් නාරාවනේ ශ්‍රී ලංකාවේ රාජ්‍ය නායකයන්ද හමුවී ඒකාබද්ධ යුද සරඹයකටද එක්වෙමින් සිටියදීය.

 

ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදා මුලස්ථානයේ දී ජෙනරාල් නාරාවනේ විසින්  “වර්ෂ 1987 දී එල්ටීටීඊ ත්‍රස්තවාදයට එරෙහිව දියත්කරනු ලැබු මානූෂීය මෙ‍හෙයුම් කාලසීමාව තුළ ඉන්දියානු සාමසාධක බලකායට අනුයුක්තව අණදෙන නිලධාරියෙකු වශයෙන් යාපනය, කිලිනොච්චිය, මුලතිව් සහ වන්නි ප්‍රදේශයේ තිබු දරුණු එල්ටීටීඊ ප්‍රචණ්ඩත්වයට එරෙහිව ක්‍රියාකළ ආකාරය පිළිබද මතකයන් සිහිපත් කළේය,” යි ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාව පවසයි.

 

 

 

ඔක්තෝබර් 12 වැනිදා හවස් යාමයේ යාපනය කොකුවිල් ප්‍රදේශයේදී සමරුවක් පවත්වා ඇත්තේ ඉන්දීය හමුදා ප්‍රධානියාද අණදුන් බලකායකින් මරා දමනු ලැබු දෙමළ පනස් පස් දෙනකු සිහිකරමිනි. 

 

සාමාන්‍ය වැසියන් සිහිපත් කරමින් කොකුවිල්හි ස්ථාපිත කර තිබෙන ස්මාරකය අබියසදී යාපනය නල්ලූර් ප්‍රාදේශීය සභා නියෝජිතයන් පිරිසක් විසින් මෙම සැමරුම සංවිධානය කර තිබු බව පළාත් බද වාර්තාකරුවෝ වැඩි දුරටත් පවසති.

 

මිය ගිය පිරිස සිහි කරමින් මලින් පහනින් උපහාර පිදීමට ඔවුන් කටයුතු කර තිබේ.

 

 

ප්‍රදේශවාසීන් චෝදනා කරන්නේ 1987 ඔක්තෝම්බර් 12 වැනිදා මධ්‍යම රාත්‍රියේදී ඉන්දීය සාම සාධක හමුදාව සහ එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය අතර වු ගැටුමකින් අනතුරුව මෙම දෙමළ වැසියන් ඝාතනයට ලක් වු බවයි.

 

එතැනින් ආරම්භ කළ සමූහ ඝාතන මාලාවකට ඉන්දීය හමුදා මුල පුරා ඇත්තේ විමුක්ති කොටි සංවිධානයේ ප්‍රහාරයකින් ඉන්දීය භට පිරිසක් යාපනයේදී මිය යාමෙන් අනතුරුවයි.

 

ජේ ආර් ජයවර්ධන ආණ්ඩුවේ ආරාධනයෙන් උතුර මර්දනය කරන්නට පැමිණි සාම සාධක නම්ලත් ඉන්දීය හමුදා විසින් 1987 ඔක්තෝබර් 13 දා  සිදුකරන ලද පළමු සමූහ ඝාතනය සේ ගැනෙන මෙම අපරාධයේ ම්ලේච්ඡ ස්වභාවය ඇසින් දුටුවකු ජාත්‍යන්තර වාමාංශික ව්‍යාපාරයේ ක්‍රියාධරයකුට විස්තර කර තිබුනේ මෙසේය.

 

“මැෂින් තුවක්කු වලින් ඝාතනය කර, යුද්ධ ටැංකිවලින් පොඩි පට්ටම් කර දමා තිබූ මල සිරුරු විසිහයක් පිරම්බඩි පාරේ ලේ විලක විසුරුවා තිබුණා. කොකුවිල් කෝච්චි  ස්ටේෂමටයි, ටෙක්නිකල් එකටයි ළඟ පාරක පවුල් හතරක හැම කෙනෙක්ම මරා දාලා! එතන අවුරුදු හැටේ අයත් පුංචි ළමයිනුත් හිටියා. ඒගොල්ලෝ එක්ක නැවතිලා හිටිය විශ්ව විද්‍යාලේ ළමයි හතරදෙනකුටත් අත් වෙලා තිබුනේ ඒ ඉරණමමයි.”

 

ඉන්දීය භට පිරිස් LTTE ගරිල්ලා ප්‍රහාරයට ගොදුරු වීමෙන් අනතුරුව අවට ප්‍රදේශයේ ජනතාව පමණක් නොව යාපනය විශ්ව විද්‍යාලයද ගොද්දුරු බිමක් කරගත් අයුරු යාපනයට ගිය විප්ලවවාදී කම්කරු ලීගයේ වාමාංශික ක්‍රියාකාරිකයාට පිරම්බඩි වීදියේ වැසියකු විසින් විස්තර කර තිබුණි.

 

 

  

ඊට පසුදා සන්නද්ධ රථ පෙළක් පැමිණ ඇත්තේ කොටුවී සිටින භට කණ්ඩායම ගලවා ගැනීමටය. වාහනවලින්  පැමිණි භට පිරිස් කටුව ආ ඔත්තුකරු LTTE වෙඩි පහරින් ඇද වැටී තිබේ. ප්‍රදේශවාසීන් දෙදෙනකු අල්ලාගත් ඉන්දීය භටයන් බලකර ඇත්තේ ප්‍රභාකරන් ඉන්නා තැන පෙන්නන ලෙසයි. ඒ ගැන කිසිත් නොදන්නා බව කී ගම්වාසීන් දෙදෙනා ඉන්දීය භටයන් කොටුවී සිටින තැන පෙන්වා තිබේ.

 

“එතැනට ගිය ගමන්, කිසිම ඇහිල්ලක් බැලිල්ලක් නැතිව ඒ දෙන්නට වෙඩි තියලා දාලා, අල්ලාගෙන සිටි අයටයි අහල පහල හැමෝටමයි වෙඩි තියන්න ගත්තා. ගමේ අනික් අය පන බේරගන්න වෙන තැන වලට දිව්වා. අපිට මැෂින් තුවක්කු වලින් වෙඩි තියෙනවයි, කෑ මොර දෙනවයි ඇහුණා.”

 

ඉන්දීය භටයන් ප්‍රදේශය හැරගිය පසු පිරම්බිඅඩි හැරදමා සැමදෙනාම කොකුවිල් හින්දු විද්‍යාලයේ අනාථ කඳවුරට ගොස් තිබේ.

 

“ටික වෙලාවකින් යාපනය විශ්ව විද්‍යාලයේ පුස්තකාලයටයි, තවත් ගොඩනැගිලි වලටයි බෝම්බ දැම්මා.”

 

  

සාම සාධනය සඳහා යැයි රජයේ ආරාධනයෙන් පැමිණ උතුරේ වාඩිලා සිටි ඉන්දීය භටයන් විසින් එයින් නොනැවතී ඔක්තෝබර් මාසයේ සමූහ ඝාතන මාලාවක් සිදුකර තිබේ.

 

ඉන්දීය සමූහ ඝාතන සම්බන්ධයෙන් කිසිදු පරීක්ෂණයක් හෝ හානියට පත් වුවන්ට වන්දි ගෙවීමක් හෝ ගෙවී ගිය තිස් හතර  වසර තුලදී පෝක් සමුද්‍ර සන්ධිය දෙපස කිසිදු ආණ්ඩුවකින් සිදුවී නැත.

 

ඉන්දීය මැදිහත් වීමෙන් බලය බෙදා හැරීමට විරුද්ධව දියත් කළ සන්නද්ධ අරගලයකින් පරාජය වී පසුකලෙක එයින් එක් ශ්‍රී ලාංකික ආණ්ඩුවක අමාත්‍ය පදවි ද ඉසිලූ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ද, තමන් විසින් “වඳුරු හමුදා” නම් පටබැඳි ඉන්දීය හමුදා උතුරේ සිදුකළ අපරාධ සම්බන්ධයෙන් යුක්තිය සලසා දෙන්නට කිසිත් කර නැත.