ජවිපෙන් උතුර-නැගෙනහිරට? - (එරන්ද ගිනිගේ)
ජවිපෙ ඉන්දියාවට ගියේ අමුල් බටර් හෝ විද්යුත් බයිසිකල් හෝ ගැන කතා කරන්නට යැයි කිසිවෙකු සිතනවා නම් එය විහිළුවකි.
ජවිපෙ ඉන්දියාවට ගියේ අමුල් බටර් හෝ විද්යුත් බයිසිකල් හෝ ගැන කතා කරන්නට යැයි කිසිවෙකු සිතනවා නම් එය විහිළුවකි.
මේ කතාවේ ඛේදනීයම පරාජය හිමිව ඇත්තේ විමල්ටය. එදා ජවිපෙ හැරදා වෙනත් පක්ෂයකට ගිය
සුනිල් හඳුන්නෙත්ති ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ (ජවිපෙ) දේශපාලන මණ්ඩල සභිකයා තම පක්ෂ නායකත්වයේ දඹදිව ගමනට අදාළ කුහකකම් ගැන ලියපු සටහනක් පසුගිය දිනක දැක ගන්නට ලැබුණා.
ජාතික ජන බලවේගය ඉන්දියාවට ගිය එකෙන් සිද්ද වෙච්ච වඩාත්ම වැදගත් වාසිය උනේ ප්රචාරක වාසිය.
මේ කතාවේ ලොකුම පරාජිතයා වීමට නියමිතව ඇත්තේ ආර්. ප්රේමදාසගේ පුත් සජිත් ප්රේමදාසය.
ආචාර්ය දර්ශන ලියනගේ කියන්නෙ ජාතික ජනබලවේගෙට විරුද්ධව එළිපිට අදහස් කියන විශ්වවිද්යාල ආචාර්යවරයෙක්.
ලංකාවේ ජනගහනයෙන් සියයට දහයක් (සමහරු කියන්නේ සියයට විස්සක්) පමණ තාවකාලික ව හෝ ස්ථිරව පදිංචි ව හෝ වැඩ කරමින්
තමන්ගේ රට ගැන කිසිම අවබෝධයක් හෝ ඉතිහාසය ගැන ගැන මෙලොව හසරක් නොදන්නා බලය වෙනුවෙන් ඕනෑම දෙයක් කිරීමට පසුබට
මාර්ගත සුරක්ෂිතභාවය පිළිබඳ පනත් කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තුවෙන් සම්මත වී කතානායකවරයා අනුමැතිය ලබා දී මේ වන විට රටේ නීතියක් බවට පත්ව ඇත.
ඉඩම්, ජලය ගොවීන්ගේ විතරක් නෙමෙයි, පොදු අයිතියක්. රජය ඒ අයිතිය කළමනාකරණය කරන්නෙ
අනුර කුමාර මෙරට ජනාධිපති වීම සඳහා ඡන්ද ලක්ෂ 70 කට වඩා ගත යුතුය. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ඡන්ද ලක්ෂ 69 කට මදක් වැඩියෙන් ලබා ගෙනත්
බොහෝ සමාජීය හා සංස්කෘතික සමානකම් තිබුණත් අසල්වැසි ඉන්දියාව සහ ශ්රී ලංකාව අතර විශාල වෙනස්කම් තියෙනවා.