අප වටහා ගත යුතු මේ මොහොතේ කටුක යථාර්ථය නම් අපගේ කඳවුරේ දේශපාලන මිතුරන් සිටින්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාගේ නායකත්වයෙන් යුතුව

ලංකාවේ ධනේශ්වර දේශපාලනයේ ඝෘජු නියෝජනය සදහා පක්ෂ දෙකක් තිබුණි. ඒ එක්සත් ජාතික පක්ෂය හා ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයයි. 1993 වර්ෂය වනවිට මේ

තමා ඉන්ද්‍රජාලිකයෙකු නොව, රටේ සාමාන්‍ය පුරවැසියෙකු බවත් සිය ප්‍රමුඛ කාර්ය හැකියාවන් උරා ගෙන දන්න දේ එක්රැස් කරගෙන වඩාත් හොඳ තීන්දු තීරණ ගෙන රට මෙහෙයවීම බව දිවුරුම් දීමේ උත්සවයේදී  ප්‍රකාශ කළ ජනාධිපති අනුර කුමාර දිසානායක,

ඡායා : ෂෙහාන් ගුණසේකර

දේශපාලනිකව අතිශය සංවේදී තනතුරුද ඇතුළුව රජයේ සියලු ප්‍රධාන තනතුරු සඳහා විශ්වාශවන්ත දේශපාලන හිතවතුන් පත්කර හමාර වී, ජනාධිපති අනුර කුමාර

පැවැති ජනාධිපතිවරණය සම්බන්ධව මා මෙතෙක් එහෙමට අදහසක් කියා නැත.

ලංකාවේ දේශපාලනය සම්බන්ධව ඇත්තටම තිබුණු සමහර ඓතිහාසික සීමාවන්, තත්වයන් මේ වෙද්දි මැකිලා ගිහිල්ලා තියෙනවා. ඒ වියැකී යෑම් වල සලකුණු මේ

සජිත් තම ජනාධිපතිවරන පරාජයෙන් පසුව අළුත් ආරකින් මෙවර මහ මැතිවරනයට මුහුන දෙන්නට තීරනයක් ගෙන ඇති බවක් පෙනෙන්ට තිබේ.

සියයට හතළිස් දෙකක ප්‍රතිශතයකින් ජයග්‍රහණය කල ඔහුට නියම අභියෝගයට මුහුණ දීමට ඇත්තේ මින් ඉදිරියටයි.

අලුත් ජනාධිපති ලේකම්වරයා ලෙස නදීක සනත් කුමානායක පත්කිරීම පිළිබඳ විවේචන රැසක් දුටිමි. එයට වෙනස් අදහසක් ඇති නිසා ලියමි.

ඡායාරූප: ෂෙහාන් ගුණසේකර