රවාෂ (16) : වේලුගෙන් වළවාමුඛීයට - (සුජිත් අක්කරවත්ත)
ඉතිහාසය විසින් නව මොහොතක් බිහිවන විට ඒ ඔස්සේ නව මානව කෞශල්යයන් බිහිවේ.
ඉතිහාසය විසින් නව මොහොතක් බිහිවන විට ඒ ඔස්සේ නව මානව කෞශල්යයන් බිහිවේ.
මිත්ර හෙවත් මිත්ත, එළාර මහ රජුගේ වාසල සෙනවිය. වාසල සෙනවි කීවේ වාසලෙහි අභ්යන්තර රැකවරණය ගැන බලන නිල ධූරධාරියාය.
වේලුගේ කථාව දිග ඇදෙන්නේ වේලු , "වේලු සුමන" වූ නිසාම වන බැවිනි. එහෙම සිතුනේ කෙනෙකුට උප නමක් බැදෙන්නේ විශේෂ හේතුවක් නිසා වන බැවිනි.
අරුම පුදුම දොලදුක් ආශාවන් උපන් විහාර මහා දේවිය විසින් තම සිතැඟියාවන් සපුරා ගත්තේය.
මහා පබ්බත මතට නැගුණු එළාර රජු දුටු ගැමුණු කුමරුගේ අභියෝගය භාර ගැනීම විමතිය දනවන කරුණකි.
දිය කෙවුල් බිසවගේ පුරාවෘත ජනගත නොවන සේ මිලිනව ගොස්ය. එයට මැදිව ඇගේ පුතු දිඝාභය කුමරුද එසේම යටපත්ව ගියහ.
වදන් වගේම නාමයන් නිළධාරින් කාලයෙන් කාලයට එක් එක් විදියට හඳුන්වා ගන්නා ආකාරයක් වේ.
දීඝාභය කුමාරයා සොයා ගෙන ඉතිහාස මංසන්ධිය මැදින් ඇවිද ගියෙමි. ඒ යන හැම අත හමුවන අතුරු මාවත් බොහෝය.